Яшчэ не восень, не, не восень,
А з рэчкі – вее халадком.
Вось пацямнее лесу просінь,
А там – зіма махне крылом.
Прыціхлі шэрыя імшары,
Дрыжыць над сажалкай віхла,
Стажок саломы абшарпаны –
Адно прыпірышча цяпла...
Ды цешыць думка: “Шчэ не восень…”
Пасецца статак за ракой.
А мы атаву з бацькам косім,
Каб грэцца ўзімку малаком.
|
|
